منطق احساس، آدمی را به سود دنیوی فرا می خواند و بر می انگیزد؛ وقتی کاری قرین منفعت باشد و آدمی آن را احساس کند، این احساس، اشتیاق شدید شخص را بر می افروزد و او را بر انجام کار تحریک می کند و اگر انسان احساس نفع نکند، خاموش و آرام است.

ولی منطق تعقل، انسان را به پیروی از حق وا می دارد، این منطق بر آن است که بهترین چیزی که انسان می تواند از آن بهره مند گردد، «پیروی از حق» است، خواه انسان احساس سود مادی بکند یا خیر.